ΧΑΜΕΝΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΚΑΛΙΕΣ, ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΣΕΣ.
ΜΕ ΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ ΙΟ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙ ΚΡΥΦΤΟ ΚΑΙ ΝΑ ΚΥΝΗΓΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ,
ΓΑΤΖΩΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΛΙΓΟΣΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΕΚΛΕΚΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΡΕΑΣ ΜΑΣ
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ, ΚΑΛΟ ΧΕΙΜΩΝΑ ΜΕ ΤΥΧΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ
Δεκέμβρης
Δεκέμβρης, συννεφιά κι αιθαλομίχλη
ψάχνω αιτίες που τα μάτια μου θαμπώνουν
το κρύο σαν μανδύας με τυλίγει
όνειρα μαύρα κάθε βράδυ με κυκλώνουν.
Κλείνω τα μάτια, μη φανεί που κλαίω
χιλιάδες μάτια με τρυπούν σαν με κοιτάνε
νύχτες λευκές με στήσουνε στον τοίχο
δύσκολες μνήμες επικίνδυνα ρωτάνε.
Ζαλίζομαι, παραπατώ και πέφτω
μέσα στου λήθαργου το μαύρο το μπουντρούμι
σαν πειρατής σε μπάρκο που βουλιάζει
πνίγω την έλλειψη σ’ ένα μπουκάλι ρούμι.
Θεοχάρης Παπαδόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου