Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
ΤΑ ΘΕΙΑ ΠΑΘΗ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ
 |
| "Ο ΜΥΣΤΙΚΟΣ ΔΕΙΠΝΟΣ", LEONARDO DA VINCI, 1495-98 Η ΔΙΑΣΗΜΟΤΕΡΗ ΤΟΙΧΟΓΡΑΦΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΛΕΟΝΑΡΝΤΟ (διαστάσεις 880Χ460cm), ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑΡΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΥ SANTA MARIA DELLA GRAZIE TOY ΜΙΛΑΝΟΥ. ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ ΘΥΜΟΥ , ΕΚΠΛΗΞΗΣ ΚΑΙ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΟΥ ΣΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ 12 ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ. ( ΑΠΟ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΕΞΙΑ Ο ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΕΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΦΑΝΕΡΑ ΕΚΠΛΗΚΤΟΙ. ΣΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΤΡΙΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΟΥΔΑΣ Ο ΙΣΚΑΡΙΩΤΗΣ , Ο ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ. Ο ΙΟΥΔΑΣ ΑΙΦΝΙΔΙΑΣΜΕΝΟΣ , ΜΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΓΕΡΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΕΝΟΧΗ. ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ Ο ΘΩΜΑΣ ΑΜΦΙΒΑΛΩΝ ΣΕ ΟΣΑ ΑΚΟΥΕΙ, Ο ΙΑΚΩΒΟΣ Ο ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ ΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΝΟΙΚΤΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΕΝΟΧΟΣ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΑΝΑΖΗΤΕΙ ΤΗΝ ΕΞΗΓΗΣΗ. ΤΕΛΟΣ Ο ΜΑΤΘΑΙΟΣ Ο ΙΟΥΔΑΣ Ο ΘΑΔΑΙΟΣ ΚΑΙ Ο ΣΙΜΩΝ Ο ΖΗΛΩΤΗΣ ΣΤΡΑΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΖΗΤΟΥΝ ΙΣΩΣ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ.)  (O ΙΗΣΟΥΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΤΑΙ ΓΟΝΑΤΙΣΜΕΝΟΣ ΕΝΩ ΠΙΣΩ ΤΟΥ ΚΟΙΜΟΥΝΤΑΙ Ο ΠΕΤΡΟΣ , Ο ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΙ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ. ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ Ο ΙΟΥΔΑΣ ΜΕ ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΡΩΜΑΙΩΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ ΠΛΗΣΙΑΖΟΥΝ )  (Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΑΡΙΑ ΠΟΝΑ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ. ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΠΙΣΩ Ο ΣΙΜΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΗΡΥΝΕΙΑ ΣΗΚΩΝΕΙ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΒΟΗΘΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΕΝΩ ΑΓΡΙΟΚΟΙΤΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΦΡΟΥΡΟΥΣ)  (Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΕ ΕΠΑΦΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ. ΤΑ ΜΙΣΑΝΟΙΧΤΑ ΔΑΚΤΥΛΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΡΥΦΕΡΟΤΗΤΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ"  (O ΧΡΙΣΤΟΣ , ΜΕ ΒΑΣΙΛΙΚΟ ΜΕΓΑΛΕΙΟ , ΕΥΓΕΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΓΑΛΗΝΙΟΣ ΞΕΧΩΡΙΖΕΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΠΙΝΑΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΟΥ ΜΑΝΔΥΑ ΤΟΥ , ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΠΑΘΟΥΣ. ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΤΡΕΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΜΑΡΙΕΣ.)  (ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ Η ΑΝΤΙΘΕΣΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟ ΟΛΟΦΩΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΚΟΤΕΙΝΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΩΝ ΒΑΣΑΝΙΣΤΩΝ ΠΟΥ ΧΑΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ)  ( Η ΩΜΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΘΗΡΙΟΔΙΑ ΤΟΥ ΓΕΓΟΝΟΤΟΣ)  (ΜΟΡΦΕΣ ΣΕ ΧΩΡΟ ΚΕΝΟ ΚΑΙ ΑΦΥΣΙΚΟ, ΧΩΡΙΣ ΦΟΝΤΟ, ΜΕ ΦΩΣΦΟΡΙΖΟΝΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΠΑΓΩΜΕΝΕΣ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ. ΔΥΟ ΑΓΓΕΛΟΙ ΜΕ ΦΤΕΡΑ ΜΑΖΕΥΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΑΙΜΑ ΑΠΟ ΤΗΣ ΠΛΗΓΕΣ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΤΡΙΤΟΣ ΑΙΩΡΕΙΤΑΙ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΓΥΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΠΛΑΤΗ)  (ΦΟΝΤΟ ΜΑΥΡΟ, ΤΕΣΣΕΡΑ ΚΑΡΦΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΕΠΙΓΡΑΦΗ ΣΕ ΤΡΕΙΣ ΓΛΩΣΣΕΣ. ΤΟ ΣΤΟΜΑ ΜΙΣΑΝΟΙΧΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΓΕΡΝΕΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΕΠΑΝΩ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ)  (ΔΥΟ ΣΤΑΥΡΟΙ ΣΤΟΝ ΑΠΕΙΡΟ ΧΩΡΟ, ΔΥΟ ΚΕΦΑΛΙΑ ΑΝΤΙΚΡΙΣΤΑ. ΤΟ ΑΝΟΙΧΤΟΧΡΩΜΟ ΦΩΤΟΣΤΕΦΑΝΟ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΕΚΠΛΗΣΕΙ ΤΟΝ ΛΗΣΤΗ ΠΟΥ ΜΕ ΚΙΝΗΣΗ ΕΚΤΙΝΑΣΕΙ ΤΟ ΠΟΔΙ ΣΤΟ ΚΕΝΟ)  (ME ΤΡΙΣΔΙΑΣΤΑΤΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΟΙ ΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΕΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ ΜΙΑ ΣΥΝΕΧΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΜΕΓΕΝΘΥΝΕΙ ΤΟ ΠΕΝΘΟΣ. ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΠΟΘΕΤΗΜΕΝΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΔΙΑΓΩΝΙΩΣ.)  'PIETA", MIXAΗΛ ΑΓΓΕΛΟΣ, 1498-99, ΒΑΤΙΚΑΝΟ (Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΝΕΚΡΟ ΧΡΙΣΤΟ ΞΑΠΛΩΜΕΝΟ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΤΗΣ. Η ΛΕΠΤΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΓΛΥΠΤΟΥ ΔΙΝΕΙ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΥΦΑΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΑΡΜΑΡΟΥ. ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ MICHELANGLELO BUONARROTI ΠΟΥ ΥΠΕΓΡΑΨΕ ΠΟΤΕ.) |
ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 15/4/2019
FLEETWOOD MAC
LYRICS:
Rhiannon rings like a
bell through the night
And wouldn't you love to love her?
Takes through the sky
like a bird in flight
And who will be her lover?
All your life you've never
seen a woman
Taken by the wind
Would you stay if she promised you Heaven?
Will
you ever win?
She is like a cat in the dark
And then she is the darkness
She
rules her life like a fine skylark
And when the sky is starless
ΔΙΔΩ ΣΩΤΗΡΙΟΥ (12 Απριλίου 1909 - 23 Σεπτεμβρίου 2004)
Για πότε γινήκαμε πραγματικοί πρόσφυγες δεν το καταλάβαμε. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα όλος ο κόσμος αναποδογύρισε.
Βαπόρια φτάναν το ένα πίσω από τ' άλλο και ξεφόρτωναν κόσμο, έναν κόσμο ξεκουρντισμένον, αλλόκοτο, άρρωστο, συφοριασμένο, λες κι έβγαινε από φρενοκομεία, από νοσοκομεία, από νεκροταφεία. Έπηξαν οι δρόμοι, το λιμάνι οι εκκλησιές, τα σχολειά, οι δημόσιοι χώροι. Στα πεζοδρόμια γεννιόνταν παιδιά και πέθαιναν γέροι.
Ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι βρεθήκανε ξαφνικά έξω απ' την προγονική τους γη. Παράτησαν σκοτωμένα παιδιά και γονιούς άταφους. Παράτησαν περιουσίες, τον καρπό στα δένδρα και στα χωράφια, το φαΐ στη φουφού, τη σοδειά στην αποθήκη, το κομπόδεμα στο συρτάρι, τα πορτρέτα των προγόνων στους τοίχους. Και βάλθηκαν να τρέχουν να φεύγουν κυνηγημένοι απ' το τούρκικο μαχαίρι και τη φωτιά του πολέμου. Έρχεται μια τραγική στιγμή στη ζωή του ανθρώπου, που το θεωρεί τύχη να μπορέσει να παρατήσει το έχει του, την πατρίδα του το παρελθόν του και να φύγει, να φύγει λαχανιασμένος αποζητώντας αλλού τη σιγουριά. Άρπαξαν οι άνθρωποι βάρκες, καΐκια, σχεδίες, βαπόρια, πέρασαν τη θάλασσα σ' έναν ομαδικό, φοβερό ξενιτεμό. Κοιμήθηκαν αποβραδίς νοικοκυραίοι στον τόπο τους και ξύπνησαν φυγάδες, θαλασσοπόροι, άστεγοι άποροι, αλήτες και ζητιάνοι στα λιμάνια του Πειραιά, της Σαλονίκης, της Καβάλας του Βόλου, της Πάτρας.
Ενάμισι εκατομμύριο αγωνίες και οικονομικά προβλήματα ξεμπαρκάρανε στο φλούδι της Ελλάδας, με μια θλιβερή ταμπέλα κρεμασμένη στο στήθος: «Πρόσφυγες!» Πού να ακουμπήσουν οι πρόσφυγες; τί να σκεφτούν; τί να ξεχάσουν; τί να πράξουν; πού να δουλέψουν; πώς να ζήσουν;
Τρέμαν ακόμα απ' το φόβο. Τα μάτια τους ήταν κόκκινα απ' το αιμάτινο ποτάμι της κόλασης που διάβηκαν. Και σαν πάτησαν σε στέρεο έδαφος, μετρήθηκαν να δουν πόσοι φτάσανε και πόσοι λείπουν. Κι οι ζωντανοί δεν το πιστεύανε, μόνο άπλωναν τα χέρια τους στο κορμί τους και το ψάχνανε, για να βεβαιωθούνε πως δεν ήταν βρικόλακες. Και ψάχναν και για την ψυχή τους, να δουν αν ήταν στη θέση της. Μ' αυτή ήταν άφαντη. Είχε μείνει πίσω στην πατρίδα κοντά στους αγαπημένους νεκρούς και στους αιχμαλώτους, κοντά στα σπιτάκια, στα χωράφια, στις δουλειές….
Κι είπαν: περαστικοί είμαστε, ας βολευτούμε όπως όπως, κι αύριο θα ματαγυρίσουμε στα μέρη μας. Κι αποζητούσαν, τούτη την ελπίδα, με την ίδια λαχτάρα σαν το ψωμί το νερό και τ' αλάτι.
Τόσοι ήταν, ενάμισι εκατομμύριο ρωμιοί μικρασιάτες, που στριφογύριζαν τώρα στο καύκαλο της Ελλάδας, σαν περιπλανώμενοι ιουδαίοι διωγμένοι από τη γη της Χαναάν. Χωρίς πατρίδα χωρίς δουλειά χωρίς σπίτι. Και μόλις χτες να θυμάσαι πως ήσουνα νοικοκύρης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)