H ΓΙΑΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΛΥΒΙ


Ένα αγόρι παρακολουθούσε τη γιαγιά του, καθώς έγραφε κάτι σαν επιστολή και σε κάποια στιγμή τη ρώτησε:
-Γιαγιά, τι γράφεις; Είναι κάτι για μένα;
Η γιαγιά  σταμάτησε το γράψιμο και είπε στον εγγονό της:
-Ναι, γράφω για σένα, αγόρι μου. Το σημαντικότερο, όμως, δεν είναι οι λέξεις, αλλά το μολύβι που χρησιμοποιώ. Ελπίζω να είσαι σαν το μολύβι, που θα χρησιμοποιήσεις και συ, όταν θα μεγαλώσεις.
Το αγόρι κοίταξε πολύ περίεργα το μολύβι. Δεν έδειχνε τίποτε το ιδιαίτερο.
-Τι εννοείς γιαγιά; Είναι σαν όλα τα άλλα μολύβια που έχω δει, είπε.

-Αυτό εξαρτάται από το πώς βλέπεις τα πράγματα, του απάντησε η γιαγιά του και συνέχισε. Το μολύβι έχει πέντε ιδιότητες και, αν καταφέρεις να τις υιοθετήσεις, θα είσαι ένα πρόσωπο που πάντα θα έχει ειρήνη με τον εαυτό του και τους συνανθρώπους του.

TO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 27/3/2017

                                                          WHEN I WILL SEE YOU AGAIN
                                                                   THE THREE DEGREES

Ο ΟΡΚΟΣ ΤΩΝ ΦΙΛΙΚΩΝ - 25 ΜΑΡΤΙΟΥ


«Όρκος των Φιλικών»

Ορκίζομαι ενώπιον του αληθινού θεού οικειοθελώς, ότι θέλω είμαι επί ζωής μου πιστός εις την Εταιρείαν κατά πάντα. Να μη φανερώσω το παραμικρόν από τα σημεία και λόγους της, μήτε να σταθώ κατ'ουδένα λόγον η αφορμή του να καταλάβωσιν άλλοι ποτέ, ότι γνωρίζω τι περί τούτων, μήτε εις συγγενείς μου, μήτε εις πνευματικόν ή φίλον μου.
Ορκίζομαι, ότι εις το εξής δεν θέλω έμβει εις καμίαν άλλην εταιρείαν, οποία και αν είναι, μήτε εις κανένα δεσμόν υποχρεωτικόν. Και μάλιστα, οποιονδήποτε δεσμόν αν είχα, και τον πλέον αδιάφορον ως προς την Εταιρείαν, θέλω τον νομίζει ως ουδέν.
Ορκίζομαι, ότι θέλω τρέφει εις την καρδίαν μου αδιάλλακτον μίσος εναντίον των τυράννων της πατρίδος μου, οπαδών και των ομοφρόνων με τούτους. Θέλω ενεργεί κατά πάντα τρόπον προς βλάβην και αυτόν τον παντελή όλεθρόν των, όταν η περίστασις το συγχωρήση.
Ορκίζομαι να μη μεταχειρισθώ ποτέ βίαν δια να συγγνωρισθώ με κανένα συνάδελφον, προσέχων εξ εναντίας με την μεγαλυτέραν επιμέλειαν να μη λανθασθώ κατά τούτο, γινόμενος αίτιος ακολούθου τινός συμβάντος.
Ορκίζομαι να συντρέχω, όπου εύρω τινά συνάδελφον, με όλην την δύναμιν και την κατάστασίν μου. Να προσφέρω εις αυτόν σέβας και υπακοήν, αν είναι μεγαλύτερος εις τον βαθμόν, και αν έτυχε πρότερον εχθρός μου, τόσον περισσότερον να τον αγαπώ και να τον συντρέχω καθ'όσον η έχθρα μου ήθελε είναι μεγαλυτέρα.
Ορκίζομαι, ότι, καθώς εγώ παρεδέχθην εις την Εταιρείαν, να δέχωμαι παρομοίως άλλον αδελφον, μεταχειριζόμενος πάντα τρόπον και όλην την κανονιζομένην άργητα, εωσού τον γνωρίσω Έλληνα αληθή, θερμόν υπερασπιστήν της πατρίδος, άνθρωπον ενάρετον και άξιον όχι μόνον να φυλάττη το μυστικόν, αλλά να κατηχήση και άλλον ορθού φρονήματος.
Ορκίζομαι να μην ωφελώμαι κατ'ουδένα τρόπον από τα χρήματα της Εταιρείας, θεωρών αυτά ως ιερόν πράγμα και ενέχυρον ανήκον εις όλον το έθνος μου. Να προφυλάττωμαι παρομοίως και εις τα λαμβανόμενα και στελλόμενα εσφραγιαμένα γράμματα.

Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΠΗΓΑΔΙΩΝ του Χ. ΜΠΟΥΚΑ'Ι'



Εκείνη την πόλη δεν την κατοικούσαν άνθρωποι, όπως όλες τις άλλες πόλεις του πλανήτη.
Σ’ εκείνη την πόλη κατοικούσαν πηγάδια. Πηγάδια ζωντανά … αλλά πηγάδια.
Τα πηγάδια διέφεραν μεταξύ τους όχι μόνο ως προς τον τόπο όπου είχαν ανοιχτεί, αλλά και ως προς το στόμιο (το άνοιγμα που τα συνέδεε με τον εξωτερικό κόσμο).
Υπήρχαν πηγάδια ευκατάστατα και πολυτελή, με στόμιο από μάρμαρο και όμορφα μέταλλα, πηγάδια ταπεινά από τούβλα και ξύλο, κι άλλα πιο φτωχά, απλές γυμνές τρύπες που ανοίγονταν στη γη.
Η επικοινωνία μεταξύ των κατοίκων της πόλης γινόταν από στόμιο σε στόμιο, και οι ειδήσεις έφταναν γρήγορα απ’ άκρη σ’ άκρη.
Μια μέρα, έφτασε στην πόλη μια «μόδα» που μάλλον είχε γεννηθεί σε κάποιο ανθρώπινο χωριό.
Η νέα ιδέα ήταν ότι κάθε ζωντανό όν που εκτιμούσε τον εαυτό του θα έπρεπε να φροντίζει πολύ περισσότερο το εσωτερικό παρά το εξωτερικό. Το σημαντικό δεν ήταν η επιφάνεια, αλλά το περιεχόμενο.
Έτσι έγινε, και τα πηγάδια άρχισαν να γεμίζουν με αντικείμενα.
Μερικά γέμισαν με κοσμήματα, χρυσά νομίσματα και πολύτιμες πέτρες. Άλλα, πιο πρακτικά, γέμισαν με ηλεκτρικές συσκευές και μηχανές. Μερικά άλλα επέλεξαν την τέχνη και γέμισαν με πίνακες ζωγραφικής, πιάνα με ουρά και εξεζητημένα μεταμοντέρνα γλυπτά. Τέλος, τα διανοούμενα γέμισαν με βιβλία, ιδεολογικά μανιφέστα και εξειδικευμένα περιοδικά.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 20/3/2017

                                                                     JOHNNY B. GOODE
                                                                CHUCK BERRY (1926 - 2017)
                                                             

ΑΣΚΗΤΙΚΗ - Ν. ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ


Πρόλογος
Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.
Ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή, ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός, κάθε στιγμή πεθαίνουμε.
Γι αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.
Μα κι ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή, κάθε στιγμή γεννιόμαστε.
Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.
Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν:
α) ο ανήφορος, προς τη σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία
β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς το θάνατο….

Η ΜΑΥΡΗ ΚΟΥΚΙΔΑ


Κάποτε, ένας καθηγητής ζωγράφισε μια μαύρη κουκίδα στο κέντρο μια λευκής σελίδας.
Στη συνέχεια την έδειξε στους μαθητές της τάξης του και τους ρώτησε: Παιδιά μου, τι βλέπετε;
– Μια μαύρη κουκίδα, απάντησαν εν χορώ οι μαθητές.
Όλοι σας επικεντρωθήκατε στην μαύρη κουκίδα που είναι τόσο μικρή, απάντησε ο καθηγητής, και δεν προσέξατε ολόκληρη άσπρη κόλλα στο κέντρο της οποίας βρίσκεται η κουκίδα !
Το ίδιο συμβαίνει και στη ζωή μας. Αυτό καταλήγουμε να κάνουμε με τις ζωές μας. Αντι να απολαμβάνουμε τη ζωή, επικεντρωνόμαστε στα σκοτεινά σημεία της ζωής μας. Σε μικρά προβλήματα υγείας, σε πολυτέλειες που δεν έχουμε, σε διαφωνίες που έχουμε στις σχέσεις μας, κλπ.
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι τα σκοτεινά σημεία είναι πολύ μικρά και λίγα. Και όμως τα επιτρέπουμε να επηρεάζουν και να μολύνουν τη σκέψη μας.
Η ζωή είναι μια αλληλουχία στιγμών, συνέχισε στοχαστικά ο δάσκαλός τους.
Η πραγματική ευτυχία είναι να τις αντιμετωπίζετε όπως τις αρμόζει, γιατί αυτές συνθέτουν τη μεγάλη λευκή σελίδα και μην επικεντρώνετε την προσοχή σας στο μελανό σημείο.

ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΣ ΠΟΛΛΑ






ΔΙΑΛΕΞΤΕ ΚΑΙ ΠΑΡΤΕ!


ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ



Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας (International Women's Day) γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Μετά την επικράτηση της Οκτωβριανής Επανάστασης στη Ρωσία, η φεμινίστρια Αλεξάνδρα Κολοντάι έπεισε τον Λένιν να καθιερώσει την 8η Μαρτίου ως επίσημη αργία. Γρήγορα, όμως, η Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας έχασε το πολιτικό της υπόβαθρο και εορτάζεται ως έκφραση συμπάθειας των ανδρών προς τις γυναίκες, με προσφορά λουλουδιών και δώρων.
Η άνοδος του φεμινιστικού κινήματος στη Δύση τη δεκαετία του '60 αναζωογόνησε τη Διεθνή Ημέρα της Γυναίκας, που από το 1975 διεξάγεται υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, με αιχμή του δόρατος την ανάδειξη των γυναικείων προβλημάτων και δικαιωμάτων

ΓΙΑ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ



ΟΙ ΣΥΜΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1974 ΘΑ ΓΙΟΡΤΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΙΣ 8/3/2017 ,  ΣΤΙΣ 8.30 μμ , ΣΤΟ ΜΕΖΕΔΟΠΩΛΕΙΟ 'ΤΟ ΤΡΙΚΥΚΛΟ' - ΠΥΘΕΟΥ 34
ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΑΛΛΑ Η ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥΤΙΜΕΣ , ΤΩΡΑ ΣΕ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΠΑΡΑ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ ΜΑΣ. 
ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΠΟΦΟΙΤΕΣ ΤΟΥ ΙΒ' ΑΛΛΩΝ  ΧΡΟΝΩΝ, ΠΟΥ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑ ΜΑΣ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΩΣ ΝΑ ΕΛΘΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ ΜΑΖΙ ΜΑΣ.
ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΓΙΑ ΟΛΕΣ Η ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΣΑΣ ΣΤΟ ΜΕΙΛ ΤΟΥ ΙΒ' Ή ΣΤΑ ΤΛΦ ΤΗΣ  Ε.ΜΠΕΛΛΑ

TO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ

                                                                            BEST OF MY LOVE
                                                                                    EAGLES
                                                                                         1974

Η ΚΟΥΦΗ ΣΥΖΥΓΟΣ

ΤΟΥ ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑ'Ι'

Άμεσως μόλις κάθισα άρχισα να μιλώ. Εκείνη τη μέρα είχα πολύ ξεκάθαρο σε τι ήθελα να δουλέψουμε: πάνω στους καβγάδες με την κοπελιά μου.
«Νομίζω ότι η Γκαμπριέλα έχει σαλτάρει.»
«Τι έχει κάνει, είπες;»
«Είναι σαλταρισμένη… Χάνει λάδια… Είναι βαρεμένη…»
«Γιατί;»