“Έχω φτάσει να πιστεύω πως όλος ο κόσμος είναι ένα αίνιγμα, ένα άκακο αίνιγμα που έγινε τρομερό από τη δική μας τρελή προσπάθεια να το ερμηνεύσουμε λες και κρύβεται η αλήθεια από κάτω του” έλεγε ο σημειωτιστής Ιταλός που γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου στην Αλεσάντρια του Πιεμόντε το 1932 και πέθανε στο Μιλάνο εχθές το βράδυ χάνοντας τη μάχη με τον καρκίνο.
Η αναγνώριση από τους πολλούς ήρθε μάλλον αργά, καθώς πλησίαζε τα πενήντα και τοΌνομα Του Ρόδου τον ανέδειξε σε μάστορα του διαδαλώδες μυαλού αλλά εκείνος από τότε που έκανε διδακτορική διατριβή επάνω στο "ζήτημα της αισθητικής στον Θωμά τον Ακινάτη" ύφαινε το μίτο της διανόησης με γαλήνια αφοσίωση.
Εραστής των λέξεων, η βιβλιοθήκη που καλλιεργούσε στο διαμέρισμα του ήταν σύμφωνα με τον αστικό μύθο υπερπλήρης και υπερβολική. Η Repubblica λέει ότι "Θα μας λείψει η ματιά του στον κόσμο", η Repubblica κάνει λάθος. Ο πολύγλωσσος και δραστήριος ακαδημαϊκός ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι ένας παιχνιδιάρης κύριος με γυαλιά και καπέλο. Η συγγραφή μυθιστορημάτων ήταν άλλωστε για τον ίδιο μια ενασχόληση για παιδιά ωστόσο, αν και ακαδημαϊκός, δεν έμενε σε κάποιο γυάλινο πύργο αποστασιοποιημένος από τον κόσμο και τη δημόσια ζωή. Αριστερός, κριτικός, αστείος και επώδυνα σύγχρονος ο Έκο είπε στην Il Messaggero:
Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης έδωσαν το δικαίωμα να μιλάνε σε λεγεώνες ηλιθίων που άλλοτε δεν μίλαγαν παρά μόνο σε μπαρ, αφού είχαν πιει κανένα ποτήρι κρασί, χωρίς να βλάπτουν την κοινότητα. Τους αναγκάζαμε αμέσως να σωπάσουν, αλλά σήμερα έχουν το ίδιο δικαίωμα λόγου με ένα βραβείο Νόμπελ. Είναι η εισβολή των ηλιθίων".
Αυτά είναι μερικά από τα απεριόριστα λόγια του που μας άφησε για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε να ζούμε με αυτόν, χωρίς αυτόν, κυρίως όμως, μαζί με αυτόν.
"Σήμερα μόνο οι ηλίθιοι κάνουν δικτατορίες με τανκς, από τη στιγμή που υπάρχει η τηλεόραση.
Τίποτε δεν δίνει σ’ έναν φοβισμένο άνθρωπο περισσότερο κουράγιο από το φόβο ενός άλλου.
Η τέχνη του διαβάσματος έγκειται στο να ξέρεις ποιες σελίδες να πηδήξεις.
Να φοβάσαι τους προφήτες κι αυτούς που είναι έτοιμοι να πεθάνουν για την αλήθεια, επειδή κατά κανόνα κάνουν και άλλους να πεθάνουν μαζί τους, μερικές φορές πριν από αυτούς και καμιά φορά αντί για αυτούς.
Όσο πιο πολιτισμένος είναι ένας λαός, τόσο πιο βάρβαρος και καταστροφικός μπορεί να γίνει.
Όταν οι άνθρωποι σταματούν να πιστεύουν στο Θεό, δεν είναι ότι δεν πιστεύουν πια τίποτα. Πιστεύουν στα πάντα.
Οι κρίσεις πουλάνε καλά.
Κωμικό είναι η κατανόηση του αντιφατικού. Χιούμορ είναι η υποψία γι’ αυτό.
Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις.
