93 ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ...


93 Ερωτήσεις Αυτογνωσίας

Στο κατώφλι μιας νέας ημέρας, εβδομάδας, μήνα ή έτους, οι περισσότεροι από εμάς παίρνουμε λίγο χρόνο για να σκεφτούμε την ζωή μας, κοιτώντας πίσω στο παρελθόν και μπροστά στο μέλλον. Αναλογιζόμαστε τις επιτυχίες, τις αποτυχίες και τα άλλα γεγονότα που διαγράφονται σιγά-σιγά στην ιστορία της ζωής μας. Αυτή η διαδικασία ενδοσκόπησης μας βοηθά να διατηρήσουμε μια συνειδητή επίγνωση του που είμαστε και που θέλουμε να πάμε και μας βοηθά στην οργάνωση και την διατήρηση των μακροπρόθεσμων στόχων και της ευτυχίας μας.
Οι ερωτήσεις που ακολουθούν θα σας βοηθήσουν σε αυτή την διαδικασία. Γιατί όταν πρόκειται για την εύρεση του νοήματος της ζωής, το να κάνεις τις σωστές ερωτήσεις είναι η απάντηση.
1. Με μια πρόταση, ποιος είσαι;
2. Γιατί έχεις σημασία;
3. Ποιο είναι το σύνθημα σου για την ζωή;
4. Τι είναι αυτό που έχεις που όλοι το θέλουν;
5. Τι λείπει από την ζωή σου;
6. Τι είναι στο μυαλό σου τελευταία;
7. Η ευτυχία είναι __________
8. Τι στέκεται μεταξύ εσένα και της ευτυχίας;
9. Τι χρειάζεσαι περισσότερο αυτή τη στιγμή;
10. Τι θέλει το παιδί μέσα σου;

Η Πρωτοχρονιάτικη Συναυλία της Φιλαρμονικής Ορχήστρας της Βιέννης, θα μεταδοθεί απευθείας την Κυριακή 1η Ιανουαρίου 2017, και ώρα 12:15 το μεσημέρι, από την ΕΡΤ1 (μέσω του δικτύου της EBU).

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 26/12/2016

                                                                             
                                                                       LAST CHRISTMAS
                                                          WHAM με τον GEORGE MICKAEL

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2016


ΕΧΕΤΕ ΤΙΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΕΣ  ΕΥΧΕΣ ΜΑΣ 
 ΓΙΑ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΕΣ, 
ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ.

DRIVING HOME FOR CHRISTMAS
CHRIS REA

ΒΡΕΣ ΧΡΟΝΟ...


       Βρες χρόνο για όνειρα, αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου  ως τ'αστέρια...
     Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρά σου, είναι πολύ σύντομη η μέρα για να'σαι εγωιστής...
Βρες χρόνο να γελάς, αυτό είναι η μουσική της ψυχής...
Βρες χρόνο να είσαι παιδί  για να νιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος...
                                                                                                                                  
                                                       Γ. ΡΙΤΣΟΣ                                           

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 12/12/2016

                                                   I SAY A LITTLE PRAY - ARETHA FRANKLIN
                                                                                       1970

"ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ''




Απόσπασμα από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι «Ιστορίες να σκεφτείς»

Περπατώ σ’ ένα μονοπάτι.
Αφήνω τα πόδια μου να με οδηγήσουν.
Η ματιά μου στέκεται στα δέντρα, στα πουλιά, στις πέτρες.
Στον ορίζοντα διαγράφεται το περίγραμμα μιας πόλης.
Οξύνω τη ματιά μου για να την ξεχωρίσω καλύτερα.
Αισθάνομαι ότι η πόλη με έλκει.
Χωρίς να ξέρω πώς, συνειδητοποιώ ότι σε αυτήν την πόλη μπορώ να βρω όλα όσα επιθυμώ.
Όλους μου τους στόχους, τους σκοπούς, τα μελλοντικά μου επιτεύγματα.
Οι φιλοδοξίες και τα όνειρά μου βρίσκονται σε αυτήν την πόλη.
Αυτό που θέλω να καταφέρω, αυτό που χρειάζομαι, αυτό που θα ήθελα να γίνω πιο πολύ, αυτό που επιδιώκω, αυτό που προσπαθώ, αυτό για το οποίο δουλεύω, αυτό που πάντα φιλοδοξούσα, αυτό που θα ήταν η μεγαλύτερη από τις επιτυχίες μου.
Φαντάζομαι ότι όλα αυτά βρίσκονται σε αυτήν την πόλη.
Χωρίς δισταγμό, αρχίζω να πηγαίνω προς τα κει.
Λίγο μετά, αφού έχω ήδη αρχίσει να βαδίζω, το μονοπάτι γίνεται ανηφορικό.
Κουράζομαι λίγο, αλλά δεν πειράζει.
Συνεχίζω.
Διακρίνω μια μαύρη σκιά παρακάτω, στο δρόμο.
Πλησιάζω και βλέπω ότι μια τεράστια τάφρος εμποδίζει το πέρασμά μου.
Φοβάμαι… Διστάζω.
Μ’ ενοχλεί που ο στόχος μου δεν μπορεί να επιτευχθεί εύκολα.
Όπως και να χει, αποφασίζω να πηδήξω την τάφρο.
Κάνω πίσω, παίρνω φόρα και πηδώ…
Καταφέρνω να την περάσω.
Ξαναρχίζω το δρόμο μου και συνεχίζω να περπατώ.
Αίγα μέτρα πιο κάτω εμφανίζεται άλλη τάφρος.
Ξαναπαίρνω φόρα και την περνάω κι αυτήν.
Τρέχω προς την πόλη: ο δρόμος φαίνεται καθαρός.
Με ξαφνιάζει μια άβυσσος που ανοίγεται στο δρόμο μου.
Σταματώ.
Είναι αδύνατον να πηδήξω από πάνω.
Βλέπω πως δίπλα υπάρχουν ξύλα, καρφιά και εργαλεία.
Συνειδητοποιώ ότι βρίσκονται εκεί για την κατασκευή μιας γέφυρας.
Ποτέ δεν ήμουν επιδέξιος στα χέρια…
… σκέφτομαι να παραιτηθώ.
Κοιτώ το στόχο που επιθυμώ… και αντιστέκομαι.
Αρχίζω την κατασκευή της γέφυρας.
Περνούν ώρες, μέρες, μήνες.
Η γέφυρα είναι έτοιμη.
Συγκινημένος, τη διασχίζω
Και φτάνοντας στην άλλη μεριά… ανακαλύπτω το τείχος.
Ένα γιγαντιαίο τείχος, κρύο και υγρό, περικυκλώνει την πόλη των ονείρων μου…
Αισθάνομαι απελπισμένος…
Ψάχνω τρόπο να το αποφύγω.
Δεν υπάρχει.
Πρέπει να σκαρφαλώσω.
Η πόλη είναι τόσο κοντά…
Δε θα αφήσω το τείχος να μου φράξει το πέρασμα.
Σκέφτομαι να αναρριχηθώ.
Ξεκουράζομαι μερικά λεπτά και παίρνω αέρα…
Ξαφνικά βλέπω,
σε μια άκρη του δρόμου,
ένα παιδί να με κοιτά σαν να με γνώριζε.

Μου χαμογελά με συνενοχή.
Μου θυμίζει τον εαυτό μου… όταν ήμουν παιδί.
Ίσως γι’ αυτό τολμώ να εκφράσω φωναχτά το παράπονό μου.
«Γιατί τόσα εμπόδια ανάμεσα σ εμένα και στο σκοπό μου;»
Το παιδί σηκώνει τους ώμους και μου απαντά.
«Και γιατί ρωτάς εμένα;
Τα εμπόδια δεν υπήρχαν μέχρι να έρθεις…

Τα εμπόδια τα έφερες εσύ».

TO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 5/12/2016

   OH WHAT A NIGHT!
      JERSEY BOYS AND FRANKIE VALLI

ΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΕΠΟΧΕΣ


Το λαϊκό παραμύθι «Οι τέσσερις εποχές» αφηγείται την ιστορία ενός πατέρα που είχε τέσσερις γιους και ήθελε να τους μάθει να μην κρίνουν τα πράγματα επιπόλαια. Με αυτόν τον σκοπό, και έναν έναν, τους έστειλε να επισκεφτούν μια αχλαδιά που βρισκόταν σε μεγάλη απόσταση.
Ο πρώτος γιός έφυγε τον χειμώνα, ο δεύτερος την άνοιξη, ο τρίτος το καλοκαίρι και ο μικρότερος γιος το φθινόπωρο.
Όταν επέστρεψε ο τελευταίος από τους γιούς του, ο άντρας τους κάλεσε όλους μαζί και τους ζήτησε να περιγράψουν τι είχαν δει.
Ο πρώτος γιος ανέφερε ότι το δέντρο ήταν φρικτό, γερμένο και στραβό.
Ο δεύτερος είπε πως όχι, ήταν πηγμένο στα πράσινα μπουμπούκια και γεμάτο υποσχέσεις.
Ο τρίτος γιος δε συμφώνησε και δήλωσε ότι ήταν φορτωμένο λουλούδια, ότι είχε ένα πολύ γλυκό άρωμα και ότι φαινόταν πολύ όμορφο, πράγματι, ήταν κατά τη γνώμη του ότι πιο χαριτωμένο είχε δει ποτέ.
Ο τελευταίος από τους γιούς διαφοροποιήθηκε από τους προηγούμενους και διαβεβαίωσε ότι η αχλαδιά ήταν ώριμη και μαραινόταν από τόσον καρπό, γεμάτη ζωή και ικανοποίηση.
Τότε ο πατέρας εξήγησε στους γιους του ότι όλοι είχαν δίκιο, γιατί είχαν δει μόνο μια φάση της ζωής του δέντρου ο καθένας.

Είπε και στους τέσσερις ότι δεν πρέπει να κρίνουν ένα δέντρο ή έναν άνθρωπο μόνο βλέποντας τον σε κάποια περίοδο της ζωής του. Kαι ότι η η ευχαρίστηση, η αγαλλίαση και η αγάπη που έρχεται με τη ζωή, μπορεί να μετρηθεί μόνο στο τέλος, όταν όλες οι εποχές έχουν ήδη περάσει.