ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 1/10/2018

                                                                     O MIO SIGNIORE
                                                                 EDOARDO VIANELLO

ΤΑ ΦΥΛΛΑ ΤΩΝ ΦΊΛΩΝ

Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας…
που μας κάνουν ευτυχισμένους…
από την απλή σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια μας…

Κάποιους τους έχουμε σε όλη τη διαδρομή στο πλάι μας…
βλέποντας πολλά φεγγάρια να περνάνε…
ενώ κάποιους τους βλέπουμε ελάχιστα μεταξύ δύο βημάτων μας…

Ίσως κάθε φύλλο ενός δέντρου χαρακτηρίζει τους φίλους μας…

Επιπλέον…
η μοίρα μας φέρνει και άλλους φίλους…
αυτούς που δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο να διασχίσουν το δρόμο μας…
Πολλούς από αυτούς…
τους ορίζουμε ως αδερφές ψυχές… φίλους Καρδιακούς…

Είναι ειλικρινείς…
είναι αληθινοί…
Ξέρουν πότε δεν είμαστε καλά…
ξέρουν τι μας κάνει ευτυχισμένους!!

Υπάρχουν επίσης οι περιστασιακοί φίλοι…
αυτοί που γνωρίζουμε σε κάποιες διακοπές…
ή για λίγες μέρες ή ώρες…
Αυτοί συνήθως στολίζουνε το πρόσωπό μας με πολλά χαμόγελα…
για όσο καιρό είμαστε κοντά τους…

Μιλώντας για κοντά…
δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους μακρινούς μας φίλους…
εκείνους που είναι στην άκρη των κλαδιών…
και όταν ο άνεμος φυσάει εμφανίζονται πάντα…
μεταξύ του ενός φύλλου και του άλλου…

Περνάει ο καιρός… το καλοκαίρι φεύγει…
πλησιάζει το φθινόπωρο και χάνουμε κάποια από τα φύλλα μας…
μερικά γεννιούνται σ’ ένα άλλο καλοκαίρι…
και μερικά παραμένουν για πολλές εποχές…

Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό…
Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς…

Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά…
αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δε μας άφησαν τίποτα…

Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας…

και η πιο προφανής απόδειξη…

πως δύο ψυχές δε συναντήθηκαν

JORGE LUIS BORGES

TO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 24/9/2018

                                                                      ΑLL ALONE AM I
                                                                          BRENDA LEE
                                                                                  1963

ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΟΡΧΕ ΜΠΟΥΚΑΪ

Ζούσε κάποτε ένας δερβίσης πολύ σοφός.
Γύριζε από χωριό σε χωριό, ζητώντας  ελεημοσύνη και μοιράζοντας γνώσεις και συμβουλές στις πλατείες και τις αγορές.
Μια μέρα, καθώς ζητιάνευε στην αγορά, τον πλησιάζει ένας άνθρωπος και του λέει:

–  Χθες  βράδυ ήμουν με ένα μάγο πολύ ξακουστό και με συμβούλεψε να έρθω σήμερα εδώ στην πλατεία.
Είπε ότι θα συναντήσω έναν κουρελή ζητιάνο και ότι, ο ζητιάνος αυτός, παρόλη την φτωχική του εμφάνιση, θα μου δώσει έναν θησαυρό που θα αλλάξει τη ζωή μου για πάντα.
Έτσι μόλις σε είδα, κατάλαβα ότι είσαι εσύ αυτός που ψάχνω, γιατί δε νομίζω να υπάρχει άλλος σε χειρότερη κατάσταση από σένα.
Δώσε μου λοιπόν τον θησαυρό μου!

Ο δερβίσης τον κοίταξε σιωπηλός. Μετά έβαλε το χέρι του σε μια τσάντα από φθαρμένο δέρμα που είχε κρεμασμένη στον ώμο του..

– Αυτό πρέπει να είναι, του λέει. Και του δίνει ένα τεράστιο διαμάντι. Ο άλλος μένει κατάπληκτος.

– Μα … η πέτρα αυτή πρέπει να έχει ανυπολόγιστη αξία!

– Α, ναι; Μπορεί … Εγώ τη βρήκα στο δάσος.

– Καλά. Ας είναι. Πόσα πρέπει να σου δώσω γι’ αυτήν;

– Δεν υπάρχει λόγος. Δε θέλω να μου δώσεις τίποτα. Σου χρησιμεύει εσένα κάτι;. Εμένα δε μου χρησιμεύει σε τίποτα. Δε την χρειάζομαι. Πάρτην.

– Μα … θα μου τη δώσεις έτσι; Χωρίς κανένα αντάλλαγμα;

– Ναι … ναι … έτσι δε σου είπε ο μάγος σου;

– Ναι, βέβαια. Αυτό ακριβώς μου είπε ο μάγος. Ευχαριστώ πολύ.

Πολύ μπερδεμένος ο άντρας αρπάζει την πέτρα και φεύγει. Μετά από μισή ώρα όμως, επιστρέφει. Ψάχνει στην πλατεία να βρει τον δερβίση και μόλις τον βλέπει του λέει:

– Πάρε την πέτρα σου.

– Τι έγινε; τον ρωτάει ο δερβίσης.

– Πάρε την πέτρα και δώσε μου τον θησαυρό! λέει ο άντρας.

– Δεν έχω τίποτ’ άλλο να σου δώσω, λέει ο δερβίσης.

– Και βέβαια έχεις! Θέλω να μου δώσεις τον τρόπο που έχεις να μπορείς να αποχωρίζεσαι κάτι χωρίς να σε πειράζει!

Λένε ότι,  ο άνθρωπος αυτός έμεινε πλάι στο δερβίση για πολλά χρόνια μέχρι να μάθει να μην προσκολλάται σε τίποτα, μέχρι να μάθει την προσωρινότητα, μέχρι να μάθει που βρίσκεται η αληθινή αξία των πραγμάτων…

Χόρχε Μπουκάι

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 17/9/2018

                                                                 MAKE IT WITH YOU
                                                                         BREAD - 1970
                                                               

ΑΠΛΟΤΗΤΑ

Mπορώ να γίνω ευτυχισμένος με τα πιο απλά πράγματα

και με τα πιο μικρά..

Και με τα καθημερινότερα των καθημερινών.

Μου φτάνει που οι εβδομάδες έχουν Κυριακές.

Μου φτάνει που τα χρόνια φυλάνε Χριστούγεννα για το τέλος τους.

Που οι χειμώνες έχουν πέτρινα, χιονισμένα σπίτια.

Που ξέρω ν’ ανακαλύπτω τα κρυμμένα πετροράδικα στις κρυψώνες τους.

Μου φτάνει που μ’ αγαπάνε τέσσερις άνθρωποι.

Πολύ…

Μου φτάνει που αγαπάω τέσσερις ανθρώπους.

Πολύ…

Που ξοδεύω τις ανάσες μου μόνο γι’ αυτούς.

Που δεν φοβάμαι να θυμάμαι.

Που δε με νοιάζει να με θυμούνται.

Που μπορώ και κλαίω ακόμα.

Και που τραγουδάω… μερικές φορές…

Που υπάρχουν μουσικές που με συναρπάζουν.

Και ευωδιές που με γοητεύουν…

Οδυσσέας Ελύτης

ΚΑΛΗ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ

96 ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΑΘΗΝΑΣ -- 1966

Ο ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ 

Εγκώμιο στη μάθηση

Μάθαινε και τ' απλούστερα! Γι' αυτούς

που ο καιρός τους ήρθε

ποτέ δεν είναι πολύ αργά!

Μάθαινε το αβγ, δε σε φτάνει, μα συ

να το μαθαίνεις! Μη σου κακοφανεί!

Ξεκίνα! Πρέπει όλα να τα ξέρεις!

Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Μάθαινε, άνθρωπε στο άσυλο!

Μάθαινε, άνθρωπε στη φυλακή!

Μάθαινε, γυναίκα στην κουζίνα!

Μάθαινε, εξηντάχρονε!

Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Ψάξε για σχολείο, άστεγε!

Προμηθεύσου γνώση, παγωμένε!

Πεινασμένε, άρπαξε το βιβλίο: είν' ένα όπλο.

Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

Μην ντρέπεσαι να ρωτήσεις, Σύντροφε!

Μην αφεθείς να πείθεσαι

μάθε να βλέπεις συ ο ίδιος!

Ό,τι δεν ξέρεις ο ίδιος

καθόλου δεν το ξέρεις.

Έλεγξε το λογαριασμό

εσύ Θα τον πληρώσεις.

Ψάξε με τα δάχτυλα κάθε σημάδι

Ρώτα: πώς βρέθηκε αυτό εδώ.

Εσύ να πάρεις πρέπει την εξουσία.

ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΕΡΒΟΥΔΑΚΗΣ