ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ ΑΠΟ ''ΤΑ ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ''


«Από νωρίς το πρωί να λες στον εαυτό σου: σήμερα θα συναντηθώ με τον πολυπράγμονα, με τον αχάριστο, με τον αλαζόνα, τον δολερό, τον φθονερό, τον ακοινώνητο. Τους συμβαίνουν αυτά επειδή αγνοούν το αγαθό και το κακό.
Εγώ, όμως, στοχάστηκα τη φύση του καλού, κι είδα την ομορφιά του και τη φύση του κακού, κι είδα την ασχήμια του και τη φύση του ανθρώπου που σφάλλει, κι είδα ότι είναι συγγενής μου, όχι από το ίδιο αίμα ή σπέρμα αλλά από τον ίδιο Νου, και ότι έχει τη θέση του μέσα στο θείο έργο. Δεν μπορεί να με βλάψει κανείς από τους παραπάνω, γιατί κανείς τους δεν μπορεί να με εμπλέξει στην αισχρότητα. Επίσης δεν μπορώ να οργίζομαι μ’ ένα συγγενικό μου πρόσωπο ούτε να το μισώ.
Γεννηθήκαμε για να συνεργαζόμαστε μεταξύ μας, όπως τα πόδια, τα χέρια τα βλέφαρα, όπως η πάνω και η κάτω σειρά των δοντιών. Το να κάνουμε αντίπραξη ο ένας στον άλλον είναι παρά φύσιν. Και η αγανάκτηση και η αποστροφή αποτελούν αντίπραξη» Μάρκος Αυρήλιος, Τα εις εαυτόν, 2.1
Η ζωή είναι γεμάτη προκλήσεις. Ανέκαθεν ήταν. Για τους Στωικούς, η ευτυχία που αναζητούμε όλοι πηγάζει από την εσωτερική ηρεμία, αταραξία, απέναντι σε ό,τι μας αποσπά από αυτό που θέλουμε να είμαστε. Δεν είναι λίγες οι φορές που οι προσδοκίες και οι εκτιμήσεις μας για τα γεγονότα και τους άλλους ποδηγετούν τη ζωή μας. Ο Στωικισμός έχει δοκιμαστεί σε βάθος αιώνων, καταλήγοντας η δημοφιλέστερη σύγχρονη φιλοσοφία του βίου, ένας οδηγός ζωής.
Ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Μάρκος Αυρήλιος, απέδειξε ότι ο άνθρωπος μπορεί να τιθασεύσει τον εαυτό του, αντί να προσπαθεί να αλλάξει τους άλλους. Εν τέλει, ακόμη κι αν δεν αλλάξουμε τον κόσμο και τους άλλους, μπορούμε πάντα να αλλάξουμε τον εαυτό μας. Η αλλαγή ξεκινάει από εμάς, τώρα:
Στο ημερολόγιό του «τα Εις εαυτόν» ο Μάρκος Αυρήλιος μας προσφέρει εννέα δώρα από τις Μούσες και ένα δέκατο από τον «Μουσηγέτη» Απόλλωνα. Τα δώρα των Μουσών είναι κατ’ αρχάς καθημερινές υπενθυμίσεις στον ίδιο του τον εαυτό, καθώς ουδέποτε τα κείμενά του προορίζονταν για δημοσίευση, με σκοπό να τον κάνουν πιο «ανθρώπινο», προφυλάσσοντάς τον από τον θυμό. «Ο θυμός δεν είναι ανδρεία» σε αντίθεση με την πραότητα και την ηρεμία. Είναι όμως στον έλεγχό μας. Ο Μάρκος Αυρήλιος καταγράφει, ώστε να μείνει δυνατός (11.18):
  • 1. Έχουμε γεννηθεί ο ένας για χάρη του άλλου.
  • 2. Φέρε στον νου σου πώς ζουν οι άνθρωποι συνολικά για να καταλάβεις τα κίνητρά τους.
  • 3. Αναλογίσου ότι όταν οι άλλοι σφάλλουν δρουν εν αγνοία ή αθέλητα.
  • 4. Ακόμη και εσύ μπορεί να σφάλλεις.
  • 5. Πολλές φορές μπορεί να μη γνωρίζεις γιατί οι άλλοι δρουν έτσι.
  • 6. Όταν αγανακτείς ή θλίβεσαι να σκέφτεσαι ότι όλοι θα πεθάνουμε.
  • 7. Αυτό που με ενοχλεί δεν είναι οι πράξεις των άλλων, αλλά οι δικές μου κρίσεις για αυτές.
  • 8. Η οργή που νιώθουμε για ένα γεγονός είναι χειρότερη από το ίδιο το γεγονός.
  • 9. Η καλοσύνη είναι το αντίδοτο στον θυμό.
  • 10. Είναι παράλογο και αδύνατο να περιμένεις από τους άλλους να μη σφάλλουν.

ΚΑΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1975

Η εικόνα ίσως περιέχει: κείμενο που λέει "ΟΠΟΥ ΑΚΟΥΣ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ NA ΠΗΓΑΙΝΕΙΣ ΟΙΚΑΚΟΙ ΔΕΝ"
ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΑΠΟΦΟΙΤΕΣ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 1975 
(ΚΛΑΣΙΚΩΝ  Κ ΠΡΑΚΤΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ)

ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΝ 9/2/2020
ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΟΡΙΣΘΕΙ Ο ΤΟΠΟΣ ΚΑΙ Η ΩΡΑ. ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ  ΜΕ ΛΑΧΤΑΡΑ ΤΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΕΣ ΣΑΣ ΣΤΟ EMAIL TOY BLOG MAΣ 
Ή ΣΤΟ fb TΩΝ FOTINI ZIGOU  KAI   FRA DE ΜΕΧΡΙ 2/2/2020.





"ΝΑ ΖΕΙΣ, ΝΑ ΑΓΑΠΑΣ, ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ" LEO BUSCAGLIA





«Τι κρίμα για σένα, αν πιστεύεις ότι υπάρχει μόνο ότι μπορεί να μετρηθεί στατιστικά. Πραγματικά σε λυπάμαι αν διευθύνει τη ζωή σου μόνο αυτό που μπορεί να μετρηθεί, γιατί εμένα με κεντρίζει το απροσμέτρητο. Με κεντρίζουν τα όνειρα, όχι μόνο αυτό που είναι μπροστά μου. Δε δίνω δεκάρα γι’ αυτό που βρίσκεται μπροστά μου. Αυτό το βλέπω. Αν θες να περάσεις τη ζωή σου μετρώντας το, είναι δικαίωμά σου, εμένα όμως με ενδιαφέρει αυτό που βρίσκεται πιο έξω. Υπάρχουν τόσα που δε βλέπουμε, δεν πιάνουμε, δε νιώθουμε, δεν καταλαβαίνουμε. 
Υποθέτουμε πως η πραγματικότητα είναι αυτό το κουτί που μας βάλανε μέσα, κι όμως σας βεβαιώνω πως δεν είναι έτσι. Ανοίξτε την πόρτα κάποτε και κοιτάξτε τι υπάρχει έξω. Το όνειρο του σήμερα θα είναι η πραγματικότητα του αύριο. Κι όμως έχουμε ξεχάσει να ονειρευόμαστε».

TO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 13/1/2020

                                                                 TIME IN A BOTTLE
                                                                   JIM CROCE - 1973

ΣΙΜΟΝ ΝΤΕ ΜΠΟΒΟΥΑΡ - ΤΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ



Ο λόγος που διατηρούμε με τόση αγάπη τις συναισθηματικές αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας είναι πως, για μια φευγαλέα στιγμή μας ξαναδίνουν ένα απεριόριστο μέλλον. Ένας πετεινός λαλεί στο χωριό με τις επικλινείς στέγες, που φαίνεται πέρα μακριά.
Περπατώ σ ένα λιβάδι σκεπασμένο με πάχνη. Ξαφνικά βλέπω το Μευρινιάκ και η καρδιά μου χάνει ένα χτύπο. Αυτή η μέρα που μόλις αρχίζει  απλώνεται μπροστά μου ατέλειωτη μέχρι το μακρινό δειλινό. Το αύριο είναι παρά μια λέξη κενή. Μας χωρίζει η αιωνιότητα.
Κι ύστερα, ξαφνικά , η εικόνα αυτή δεν υπάρχει . Ξαναγύρισα στην εποχή που τα χρόνια περνάνε γρήγορα και συμφωνώ με τα λόγια του Ιονέσκο: «Έχω φτάσει στην ηλικία που η ώρα αξίζει μονάχα λίγα λεπτά και τα τέταρτα δεν έχουν πια καμιάν αξία».
Ο Ιονέσκο πιστεύει κι εκείνος πως ο καλύτερος τρόπος για να συλλάβεις ξανά την αίσθηση της διάρκειας του χρόνου που είχες στην παιδική ηλικία, είναι να ταξιδεύεις.
Κάθε μέρα από τότε, προσπαθώ να αγκυροβολήσω σε  κάτι στερεό. Απεγνωσμένα προσπαθώ για άλλη μια φορά να ανακαλύψω ένα ακέραιο, αλώβητο κόσμο, που δεν τον εξουσιάζει ο χρόνος . Και πραγματικά , δυο μέρες ταξιδιού και η γνωριμία μιας καινούριας πόλης καταφέρνουν να επιβραδύνουν την ασταμάτητη ροή των γεγονότων . Δύο μέρες σ ένα καινούριο μέρος αξίζουν τριάντα σε οικείο περιβάλλον – τριάντα μέρες που τις έχει φθείρει , μικρύνει και καταστρέψει η συνήθεια. Η συνήθεια δίνει στο χρόνο ένα λούστρο- και γλιστράς επάνω του όπως σ ένα καλογυαλισμένο παρκέ. Ένας κόσμος νέος, ένας κόσμος πάντα νέος, ένας αιώνιος κόσμος – αυτός είναι ο παράδεισος. Αλλά η σημερινή ταχύτητα δεν είναι μόνο διαβολική, είναι η ίδια η κόλαση, η επιτάχυνση της πτώσης. Υπήρχε το παρόν, υπήρχε και ο χρόνος. Τώρα δεν υπάρχει πια ούτε παρόν ούτε χρόνος. Η γεωμετρική πρόοδος της πτώσης μας έριξε μέσα στο κενό.
~Σιμόν Ντε Μποβουάρ – Τα γηρατειά

O XΡΟΝΟΣ (ΚΡΟΝΟΣ) ΣΤΗΝ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

                      O ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ - GIOVANNI FRANCESCO ROMANELLI