ΙΒ' ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ : ΝΤΙΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΛΜΠΑΝΗ, ΔΡΕΤΟΥΛΑΚΗ, ΠΕΡΔΙΚΑΡΗ , ΤΟΝ ΓΕΝΙΚΟ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗ, ΣΤΑΥΡΑΚΑ, ΚΟΥΡΕΜΕΝΟ, ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΗ, ΛΑ'Ι'ΝΑ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Κ ΡΑΒΑΝΗ
ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΜΑΣ ΡΑΒΑΝΗ, ΛΑ'Ι'ΝΑ , ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ, ΧΑΤΖΗΠΕΤΡΗ.

Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΜΑΣ ΥΠΟ ΤΟΝ ΜΑΕΣΤΡΟ ΑΛΕΚΟ ΛΑ'Ι΄'ΝΑ( ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1971)



O ΟΡΘΙΟΣ ΣΚΟΠΟΣ

Ο Όρθιος σκοπός (Άγγελος Σικελιανός)
από τα Χωρικά της Σίβυλλας

Το γένος βουλιαγμένο μες στον αιώνα
να λυτρωθεί μονάχο του μπορεί
μα να ξυπνήσει πρέπει η πλέρια Μνήμη
βαθειά του, αδάμαστη και τρομερή
Κανείς δε θα ξεφύγει τη γενιά του!
το βάρος της θα σπάσει ως τη στιγμή
που βγαίνοντας από τη λησμονιά του
στο φως που πια δεν στέκουν δισταγμοί,
.................
Της ζωής θε να ντυθεί την πανοπλία,
και μ' ακέριο τον άγιο σκελετό
των περασμένων, θα στηθεί στη γη του
με το κεφάλι αλύγιστο κι ορτό!
Ελέγαμε: ένα Μαραθώνα ακόμα!
Ελέγαμε: Μια Σαλαμίνα ακόμα!
Ελέγαμε: Ακόμα ένα εικοσιένα!
Κι ήρτες τέλος συ, Μητέρα-Μέρα,
οπού αγκάλιασες κι ανύψωσες
ολόκληρα τα περασμένα
στον ανώτατο λυτρωτικό σκοπό τους,
στον υπέρτατο τους ηθικόν Ιστορικό Ρυθμό!
Ω δικαίωση όλων των ελληνικών αγώνων!
Ω ύψιστη ηθική στροφή μέσα στο χάος ολόκληρου του Κόσμου!
Και μαζί, ω γιγάντια, πλέρια ιστορική καταβολή, από την οποία,
Ν ι κ η τ έ ς, οι Έλληνες, θα ξεκινήσουμε αύριο,
πρωτοπόροι της πνευματικής ανάπλασης ολόκληρης της γης!
Ω Μέρα-Μάννα, που μας έσπασες ακέρια κι ως το ύστατο,
όλα τα κρυφά εσωτερικά δεσμά μας!
Ω κοσμοϊστορική Ελευθερία, τόσο βαθειά λαχταρισμένη!
Να Σε! Σε κατέχουμε! Σε νιώθουμε! Σε θέλουμε!
Και θε να Σε κρατήσουμε όλοι,
στο τεράστιο ύψος που μας φανερώθηκες απ' τα χαράματα
των Εικοσιοχτώ του Οχτώβρη του 1940,
κι ως με τη συντέλεια των αιώνων, είτε ζήσουμε,
είτε, αύριο που θα φέγγεις πάνω απ' όλο τον πλανήτη το γιγάντιο φως Σου,
θα βρισκόμαστε στα σπλάχνα Σου, ω Μητέρα, αθάνατοι νεκροί!


5 του Νοέμβρη 1940, Αθήνα


ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 21/10/2019

                                                                   BLACK IS BLACK
                                                                       LOS BRAVOS

Η ΦΩΤΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΙΑΣ



Ο Αλί είχε ανάγκη από χρήματα και ζήτησε από το αφεντικό του να τον βοηθήσει. Το αφεντικό προκειμένου να ικανοποιήσει το αίτημα του, του έθεσε την εξής πρόκληση: Αν καταφέρει να περάσει μια ολόκληρη νύχτα στην κορυφή ενός βουνού, θα ανταμειφθεί με ένα μεγάλο  χρηματικό ποσό, όμως αν αποτύχει, θα πρέπει να εργάζεται δωρεάν το υπόλοιπο διάστημα.
Όταν έφυγε ο Αλί από το μαγαζί, φυσούσε παγωμένος αέρας. Η σκέψη ότι θα περνούσε μια νύχτα στην κορυφή του βουνού με τόσο κρύο, του προκαλούσε μεγάλο φόβο. Αποφάσισε να ζητήσει τη γνώμη του καλύτερου του φίλου για το αν θα ήταν τρέλα να δεχτεί ένα τέτοιο στοίχημα.
Αφού συζήτησαν διεξοδικά το θέμα, ο φίλος του απάντησε:
 «Μην ανησυχείς, εγώ θα σε βοηθήσω. Αύριο το βράδυ όταν θα βρίσκεσαι στην κορυφή του βουνού, κοίταξε ευθεία μπροστά. Θα είμαι στην κορυφή του απέναντι βουνού. Θα έχω ανάψει μια φωτιά και θα την διατηρήσω αναμμένη όλη τη νύχτα. Θα κοιτάς τη φωτιά, θα σκέφτεσαι τη φιλία μας, και αυτό θα σε κρατήσει ζεστό. Έτσι θα καταφέρεις να περάσεις όλη τη νύχτα. Στο τέλος,  θα σου ζητήσω κάτι σε αντάλλαγμα. “
Ο Αλί τα κατάφερε τελικά και κέρδισε το στοίχημα. Πήρε τα χρήματα και χαρούμενος πήγε στο σπίτι του φίλου του.
 «Είπες ότι ήθελες κάποια πληρωμή σε αντάλλαγμα».
Ο φίλος του απάντησε:
 «Ναι, αλλά δεν θέλω χρήματα. Θέλω μόνο να υποσχεθείς ότι αν ποτέ φυσήξει  κρύος αέρας στη ζωή μου, θα ανάψεις τη φωτιά της φιλίας μας για να με βοηθήσεις!»
Ο Πάουλο Κοέλιο (Paulo Coelho de Souza, 25 Αυγούστου 1947) είναι Βραζιλιάνος συγγραφέας.

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 14/10/2019

                                                                   YOU LIGHT UP MY LIFE
                                                                             DEBBY BOONE

ΕΠΤΑ ΦΟΡΕΣ ...ΧΑΛΙΛ ΓΚΙΜΠΡΑΝ



Επτά φορές περιφρόνησα την ψυχή μου...
Την πρώτη φορά όταν την είδα να δειλιάζει μπροστά στη λαχτάρα της να φτάσει στα ύψη...
Τη δεύτερη φορά όταν την είδα να κουτσαίνει μπροστά στους ανάπηρους...
Την τρίτη φορά όταν της δόθηκε να διαλέξει ανάμεσα στο δύσκολο και το εύκολο...
Και εκείνη διάλεξε το εύκολο...
Την τέταρτη φορά όταν έκανε κάποιο κακό...
Και παρηγορήθηκε με το ότι και οι άλλοι κάνουν κακό...
Την πέμπτη φορά όταν ανέχτηκε από αδυναμία και δικαιολόγησε την ανοχή της σα δύναμη...
Την έκτη φορά όταν περιφρόνησε την ασχήμια κάποιου προσώπου...
Και δεν ήξερε ότι αυτό το πρόσωπο ήταν μια από τις δικές της μάσκες...
Και την έβδομη φορά όταν τραγούδησε τραγούδι επαίνου και το θεώρησε αρετή...

«Άμμος και Αφρός» - Χαλίλ Γκιμπράν

TO ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 7/10/2019

                                                                     
                                                                   BACK STABBERS
                                                                         THE O'JAYS
                                                                               1972

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ


Υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή μας…
που μας κάνουν ευτυχισμένους…
απ΄την απλή σύμπτωση να συναντηθούν τα μονοπάτια μας…
Κάποιους τους έχουμε σε όλη τη διαδρομή στο πλάι μας…
βλέποντας πολλά φεγγάρια να περνάνε…
ενώ κάποιους τους βλέπουμε ελάχιστα μεταξύ δύο βημάτων μας…
Ίσως κάθε φύλλο ενός δέντρου χαρακτηρίζει τους φίλους μας…
Επιπλέον…
η μοίρα μας φέρνει και άλλους φίλους…
αυτούς που δεν γνωρίζαμε ότι επρόκειτο να διασχίσουν το δρόμο μας…
Πολλούς από αυτούς…
τους ορίζουμε ως αδερφές ψυχές… φίλους Καρδιακούς…
Είναι ειλικρινείς…
είναι αληθινοί…
Ξέρουν πότε δεν είμαστε καλά…
ξέρουν τι μας κάνει ευτυχισμένους!!
Υπάρχουν επίσης οι περιστασιακοί φίλοι…
αυτοί που γνωρίζουμε σε κάποιες διακοπές…
ή για λίγες μέρες ή ώρες…
Αυτοί συνήθως στολίζουνε το πρόσωπό μας με πολλά χαμόγελα…
για όσο καιρό είμαστε κοντά τους…
Μιλώντας για κοντά…
δε θα μπορούσαμε να ξεχάσουμε τους μακρινούς μας φίλους…
εκείνους που είναι στην άκρη των κλαδιών…
και όταν ο άνεμος φυσάει εμφανίζονται πάντα…
μεταξύ του ενός φύλλου και του άλλου…
Περνάει ο καιρός… το καλοκαίρι φεύγει…
πλησιάζει το φθινόπωρο και χάνουμε κάποια από τα φύλλα μας…
μερικά γεννιούνται σ’ ένα άλλο καλοκαίρι…
και μερικά παραμένουν για πολλές εποχές…
Κάθε πρόσωπο που έρχεται στη ζωή μας είναι μοναδικό…
Πάντα αφήνει κάτι από τον εαυτό του και παίρνει ένα κομμάτι από εμάς…
Θα υπάρξουν και εκείνοι που μας πήραν πολλά…
αλλά δε θα υπάρξουν αυτοί που δε μας άφησαν τίποτα…
Αυτή είναι η μεγαλύτερη ευθύνη της ζωής μας…
και η πιο προφανής απόδειξη…
πως δύο ψυχές δε συναντήθηκαν Π ο τ έ τυχαία!!
jorge luis borges
Jorge Luis Borges