ΑΝΕΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ

ΝΟΕΜΒΡΗΣ του ΓΙΑΝΝΗ ΤΣΑΡΟΥΧΗ

                                     

Τώρα όμως βράδιασε.

Ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κατεβάσουμε τις κουρτίνες

γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών. 

Τι κάναμε στη ζωή μας;

Ποιοι είμαστε; Γιατί εσύ κι όχι εγώ;

Καιρό τώρα δεν χτύπησε κανείς την πόρτα μας κι ο ταχυδρόμος έχει αιώνες να φανεί. 

Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα

που τα πήρε ο άνεμος του Νοεμβρίου. Κι αν έχασα τη ζωή μου

την έχασα για πράγματα ασήμαντα: μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα

χτες ή ένα αύριο

όμως οι νύχτες μου έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας

γιατί θυμάμαι.

Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυνση, 

πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση

κι η μουσική σκέφτομαι είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν 

ν’αγαπήσουν.

Ώσπου στο τέλος δεν μένει παρά μια θολή ανάμνηση από το παρελθόν (πότε ζήσαμε;)

και κάθε που έρχεται η άνοιξη κλαίω γιατί σε λίγο θα φύγουμε και

κανείς δεν θα μας θυμηθεί.

 ΑΝΕΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ του ΤΑΣΟΥ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗ