ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΜΕ...

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αποφάσισε στις 2 Νοεμβρίου 2005 να ανακηρύξει την 27η Ιανουαρίου Διεθνή Ημέρα μνήμης για τα θύματα του Ολοκαυτώματος από το ναζιστικό καθεστώς κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η ημερομηνία επιλέχθηκε επειδή στις 27 Ιανουαρίου 1945 τα προελαύνοντα σοβιετικά στρατεύματα απελευθέρωσαν το μεγαλύτερο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο Άουσβιτς - Μπίρκεναου στην Πολωνία.

“Μεταμορφωθήκαμε ήδη σε φαντάσματα. {…} Τότε, για πρώτη φορά συνειδητοποιήσαμε ότι η γλώσσα μας δεν έχει τις λέξεις για να εκφράσει αυτή την ύβριν, την εκμηδένιση του ανθρώπου. Σαν προικισμένοι με την ενορατική ικανότητα των προφητών είδαμε την πραγματικότητα: είμαστε στον πάτο. Πιό κάτω δεν γίνεται να πάμε: δεν μπορούμε να σκεφτούμε αθλιότερη ύπαρξη από τη δική μας. Τίποτα πιά δεν μας ανήκει: μας στέρησαν τα ρούχα, τα παπούτσια, τα μαλλιά μας, εάν μιλήσουμε δεν θα μας ακούσουν, και εάν μας άκουγαν δεν θα μας καταλάβαιναν. Θα μας στερήσουν και τ΄ ονομά μας, κι αν θέλουμε να το κρατήσουμε, θα πρέπει να βρούμε τη δύναμη μέσα μας, τη δύναμη να το σώσουμε και μαζί μ΄ αυτό να σώσουμε κάτι από μας, απ΄ αυτό που υπήρξαμε. {…} Haftling {φυλακισμένος}: έμαθα ότι είμαι ένας Haftling. Το όνομά μου είναι 174517. Μας βάφτισαν, για όλη την υπόλοιπη ζωή μας θα έχουμε το νούμερο χαραγμένο στο αριστερό μας μπράτσο”.

Πρίμο Λέβι, Εάν αυτό είναι  άνθρωπος

Ο Πρίμο Λέβι (Primo Michele Levi) (1919-1987) ήταν Ιταλοεβραίος συγγραφέας και ποιητής.

Συνελήφθη στα τέλη του 1943 στη βόρεια Ιταλία από τη φασιστική αστυνομία και φυλακίστηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Άουσβιτς μέχρι τον Ιανουάριο του 1945. Τις εμπειρίες του από τη ζωή στο Άουσβιτς τις κατέγραψε στο δημοφιλέστερο έργο του, το Εάν αυτό είναι ο άνθρωπος (Se questo è un uomo), που εκδόθηκε το 1947. Στο μυθιστόρημα του η Ανακωχή (La tregua), που εκδόθηκε το 1963, περιγράφει το ταξίδι της επιστροφής του στην Ιταλία μετά την απελευθέρωσή του από το Άουσβιτς.