ΕΙΜΑΙ ΕΝΑ ΑΣΗΜΑΝΤΟ ΜΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΟΛΟΥ

Το παρακάτω έγραψε ο Βολτέρος το  1755 για τον τρομερό σεισμό στη Λισαβόνα, στον οποίο σκοτώθηκαν 30,000  άνθρωποι
Είμαι ένα ασήμαντο μέρος του μεγάλου όλου.
Ναι αλλά όλα τα ζώα τα καταδικασμένα να ζουν,
όλα τα νοήμονα όντα, γεννημένα απ’ τον ίδιο αυστηρό νόμο,
υποφέρουν σαν εμένα, και σαν εμένα πεθαίνουν.’
Το όρνεο αρπάζει την αδύναμη λεία του,
και το ματωμένο του ράμφος καρφώνει τα τρεμάμενα μέλη της:
όλα είναι καλά, φαίνεται, γι’ αυτό.
Όμως σε λίγο ένας αετός ξεσκίζει το όρνεο σε κομμάτια-
ο αετός καρφώνεται από τα βέλη του ανθρώπου-
ο άνθρωπος, πεσμένος στη σκόνη των πεδίων μάχης,
ενώνει το αίμα του με των νεκρών συνανθρώπων του,
γίνεται με τη σειρά του τροφή αρπακτικών πτηνών.
Έτσι, όλος ο κόσμος με όλα του τα μέλη βογκά,
όλα γεννημένα για μαρτύρια και κοινό θάνατο.
Και πάνω απ’ αυτό το φρικτό χάος έρχεσαι να πεις
πως τα κακά του καθενός απαρτίζουν το καλό του συνόλου!
Τι μακαριότητα! Και καθώς εσύ, με τρεμάμενη φωνή,
θνητός και αξιολύπητος φωνάζεις «Όλα είναι καλά»,
το σύμπαν σε διαψεύδει, και η καρδιά σου
αρνείται εκατό φορές του μυαλού σου την έπαρση…
Ποια είναι η ετυμηγορία ακόμα και του μεγαλύτερου μυαλού;
Σιωπή: το βιβλίο της μοίρας είναι κλειστό για μας.
Ο άνθρωπος είν’ ένας ξένος παρ’ όλη την έρευνά του-
δεν ξέρει από πού έρχεται, ούτε πού πηγαίνει.
Βασανισμένα άτομα σε ένα στρώμα λάσπης,
καταβροχθιζόμενα απ’ τον θάνατο, χλεύη της μοίρας-
αλλά νοήμονα άτομα, που τα διαπεραστικά τους μάτια,
καθοδηγούμενα από σκέψεις, έχουν μετρήσει τα αμυδρά αστέρια.
Το είναι μας ενώνεται με το άπειρο-
τους εαυτούς μας δεν τους βλέπουμε ποτέ, ούτε τους γνωρίζουμε.
Aυτός ο κόσμος, αυτό το θέατρο της περηφάνιας και της αδικίας,
βρίθει από άρρωστους ανόητους που μιλούν για ευτυχία…
Κάποτε τραγουδούσα, με λιγότερο πένθιμο τόνο,
τους ηλιόλουστους δρόμους όπου κυριαρχούσε η απόλαυση-
οι καιροί έχουν αλλάξει, και διδαγμένος απ’ την προχωρημένη ηλικία,
και νιώθοντας κι εγώ του ανθρώπου την ευπάθεια,
αναζητώντας ένα φως μέσα στον ζόφο που βαθαίνει,
μπορώ μόνο να υποφέρω, χωρίς να δυσανασχετώ
~~~~~~~
Απόσπασμα από  το βιβλίο “Η περιπέτεια της φιλοσοφίας”

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου