THE PRAYER - ANDREA BOCELLI / CELINE DION

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ : Θέλω να σώσω την ανθρωπότητα, αλλά αρνείται...

Tο βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.

Τους συγχωρώ έναν-έναν όλους.

Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,

αλλά εκείνη αρνείται.

«Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,

να παραμερίσω όλη τη λησμονιά

και στη θέση της ν’ ακουμπήσω,

μια μικρή ανεμώνη.»

Κύριε, μάρτησα ενώπιόν σου, ονειρεύτηκα πολύ

«μια μικρή ανεμώνη.» έτσι ξέχασα να ζήσω.

Μόνο καμιά φορά μ’ ένα μυστικό που το ‘χα μάθει από παιδί,

ξαναγύριζα στον αληθινό κόσμο, αλλά εκεί κανείς δε με γνώριζε.

Σαν τους θαυματοποιούς που όλη τη μέρα χάρισαν τ’ όνειρα στα παιδιά

και το βράδυ γυρίζουν στις σοφίτες τους πιο φτωχοί κι απ’ τους αγγέλους.

Ήτανε πάντοτε αλλού.

Και μόνο όταν κάποιος μας αγαπήσει, ερχόμαστε για λίγο

κι όταν δεν πεθαίνει ο ένας για τον άλλον είμαστε κιόλας νεκροί.

Τάσος ΛειβαδίτηςΓιατί η συναισθηματική νοημοσύνη είναι τόσο σημαντική;

ΓΝΩΡΙΖΩ ΒΑΡΚΕΣ...

Γνωρίζω βάρκες…
που μένουν στο λιμάνι από φόβο
μήπως και τα ρεύματα τις παρασύρουν και τις ρίξουν πάνω στα βράχια.

Γνωρίζω βάρκες…
που σκουριάζουν στο λιμάνι
επειδή δεν ριψοκινδύνεψαν ποτέ να ανοίξουν τα πανιά τους.

Γνωρίζω βάρκες…
που ξεχνούν να αναχωρήσουν
επειδή φοβούνται την θάλασσα για να μην γεράσουν
και τα κύματα δεν τις έχουν μεταφέρει ποτέ πουθενά,
το ταξίδι τους σταμάτησε ακόμα πριν ξεκινήσει.

Γνωρίζω βάρκες…
τόσο πολύ αλυσοδεμένες
που ξέμαθαν πως να απελευθερωθούν.

Γνωρίζω βάρκες…
που παραμένουν να κουνιούνται πάνω στο κύμα
γιατί είναι σίγουρες πως δεν θα αναποδογυρίσουν.

Γνωρίζω βάρκες…
που πηγαίνουν σε ομάδες
να αντιμετωπίσουν τον δυνατό αέρα πέρα από κάθε φόβο.

Γνωρίζω βάρκες…
που γδέρνονται λίγο
στις ρότες των ωκεανών όπου τις φέρνει το παιχνίδι τους.

Γνωρίζω βάρκες…
που δεν έπαψαν ποτέ να βγαίνουν κάθε μέρα της ζωής τους
και που δεν φοβούνται να ξεκινήσουν και αψηφώντας
τους κινδύνους.

Γνωρίζω βάρκες…
που επιστρέφουν στο λιμάνι “πληγωμένες” παντού
αλλά πιο θαραλέες και πιο δυνατές.

Γνωρίζω βάρκες…
που ξεχειλίζουν από ήλιο
γιατί μοιράστηκαν υπέροχα χρόνια.

Γνωρίζω βάρκες…
που επιστρέφουν πάντα μετά το ταξίδι,
μέχρι την τελευταία τους μέρα,
και είναι έτοιμες να ξανανοίξουν τα πανιά τους
γιατί έχουν μια καρδιά μεγάλη σαν τον ωκεανό!

Jacques Brel

O Ζακ Ρομέν Ζωρζ Μπρελ [Jacques Romain Georges Brel] (1929 – 1978) ήταν Βέλγος τραγουδιστής και τραγουδοποιός. Ανήκει στους σημαντικότερους εκπροσώπους του μεταπολεμικού σανσόν. Οι πρώτες συνθέσεις του χρονολογούνται το 1950, αλλά η καριέρα του ουσιαστικά ξεκίνησε το 1953 με τις πρώτες εμφανίσεις του στο θέατρο Les trois baudets του Παρισιού. Από το 1957 απέκτησε διεθνή φήμη. Οι στίχοι του διέπονται συχνά από σατιρικό και δραματικό ύφος, ασκώντας κριτική σε κοινωνικές και ηθικές αξίες, όπως ενδεικτικά αυτή αποτυπώνεται στα τραγούδια Les Bourgeois και Les Flamandes. Ερμηνευτής με μεγάλη εκφραστικότητα, ο Μπρελ ενσωμάτωσε θεατρικά στοιχεία στις εμφανίσεις του. Η μουσική του είχε επίδραση σε αρκετούς δημιουργούς, όπως στον Λέοναρντ Κοέν, στον Ντέηβιντ Μπόουι και κυρίως στον Σκοτ Γουόκερ, ο οποίος ερμήνευσε αρκετές συνθέσεις του Μπρελ.

ΝΟΕΜΒΡΗΣ 90

17 ΝΟΕΜΒΡΗ 1973

        "Μην καταδέχεσαι να ρωτάς: Θα νικήσουμε; Θα νικήσουμε; Πολέμα''    Νίκος Καζαντζάκης

άς

Η ΕΙΡΗΝΗ - 13/11/2015

PAULO COELHO - ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΟΛΟΥΣ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ...

Ευχαριστώ όλους εκείνους που γελούν με τα όνειρά μου … εμπνέουν τη φαντασία μου …

Ευχαριστώ όλους όσους με γεμίζουν ψέματα … μου δίνουν τη δύναμη της αλήθειας …

Ευχαριστώ όλους εκείνους που δεν έχουν πιστέψει σε μένα … μου έμαθαν πως μετακινούνται τα βουνά.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους με πολεμούν… προκαλούν το θάρρος μου.. .

ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΤΙΓΜΗ !

Ο Λέο Μπουσκάλια υπήρξε επίκουρος καθηγητής της κοινωνικής παιδαγωγικής και ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Ιταλικής καταγωγής, αλλά γέννημα και θρέμμα της Καλιφόρνιας. Ήταν γνωστός σε εκατομμύρια ακροατές και θεατές του σε όλη την Αμερική που τον παρακολουθούσαν σε αίθουσες διαλέξεων και τηλεοπτικές εκπομπές. Μέσα από τα μαθήματα διδασκαλίας του ανάπτυξε ένα ειδικό σεμινάριο πάνω στην αγάπη και μέσω αυτής στην αλλαγή της καθημερινής μας συμπεριφοράς. Κατά τη διατύπωσή του “η αγάπη δεν είναι δρόμος, είναι συμμετοχή και μοιρασιά. Το να ζεις με τη φιλοσοφία της αγάπης είναι η μεγαλύτερη πρόκληση της ζωής”. Τα πιο γνωστά βιβλία του είναι: “Να ζεις, ν αγαπάς και να μαθαίνεις”, “Λεωφορείο 9 για τον Παράδεισο”, “Η αγάπη”, “Ο δρόμος του Ταύρου”, “Η πτώση του φύλλου που το έλεγαν Φρέντ”. Πέθανε το 1998 στα 74 χρόνια του από καρδιακή προσβολή, ανάμεσα στα ξερά φύλλα που τόσο αγαπούσε να σκορπίζει στο σαλόνι του!