ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 29/1/2018

                                                                                MANDY
                                                                      BARRY MANILOW
                                                                                  1973

ΤΟ ΛΟΥΚΕΤΟ




Με την ξεχασμένη γλώσσα των παροιμιών

—Επιμέλεια-αρχείο: Γιώργος Ζεβελάκης—
Κι α σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές
είναι γιατί τ’ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη
δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή
γιατί είναι αμίλητη και προχωράει·
—Γιώργος Σεφέρης—
Οι λαϊκές  παροιμίες: η αποθέωση της συμβατικότητας
—Μανόλης Αναγνωστάκης—
Οι άνθρωποι των πόλεων μέσα στις δύσκολες συνθήκες που προσπαθούσαν να επιβιώσουν στη μεταπολεμική Ελλάδα, όλο και πιο πολύ  απομακρύνονταν από τις συνήθειες της ζωής στην ύπαιθρο. Κι ας μην έπαψαν, πολλοί απ’ αυτούς, να νοσταλγούν τα ευτυχισμένα παιδικά τους χρόνια στο χωριό. Αποξενώνονταν από τα δημοτικά τραγούδια που άκουγαν στα πανηγύρια, ξεχνούσαν τους παραδοσιακούς χορούς και  ξεθώριαζαν οι εικόνες με τις τοπικές ενδυμασίες. Τη δεκαετία του ’60 ένας κόσμος που ζούσε στις πόλεις, δεν είχε ακόμη πολύ απομακρυνθεί απ’ όλα αυτά. Κάποια μάλιστα λαϊκά σλόγκαν αγροτικής προέλευσης παρεμβάλλονταν σαν συμπύκνωση σοφίας στην καθημερινή κουβέντα. Η χρήση ιδιαίτερα των παροιμιών είχε τόσο γενικευτεί που σε έντυπα ποικίλης ύλης και μεγάλης κυκλοφορίας δημοσιεύονταν στήλες με παροιμίες, ομοιοκατάληκτες ιστορίες και λαϊκά αποφθέγματα.
Στο περιοδικό Ρομάντσο του Ν. Θεοφανίδη π.χ., που τυπωνόταν σε 250-300.000 αντίτυπα, συναντάμε για πολλά χρόνια μόνιμη συνεργασία του ευθυμογράφου Σπύρου Δεμέναγα (1916-2008) που υπέγραφε στην αρχή ως «Παροιμίας» και μετά με το κανονικό του όνομα. Τίτλος: «Παροιμιώδεις περιπέτειες» — ιστορίες σε πρώτο πρόσωπο, γραμμένες μ’ ένα πρωτότυπο τρόπο: Ζεύγη στίχων όπου εναλλάσσονταν η αφήγηση με την παροιμία.
Διάλεξα πρώτο ένα θέμα που παραμένει και σήμερα πολύ ψηλά στην επικαιρότητα.
IMG_5705
Το Ρομάντσο αρ. 927, 6 Δεκεμβρίου 1960, σ. 60
IMG_5706
ΠΗΓΗ:dimartblog.com

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 22/1/2018

                                                                            OH CAROL!
                                                                          NEIL SEDAKA

Η ΜΙΚΡΗ ΨΥΧΗ ΚΑΙ Ο ΗΛΙΟΣ


Η Μικρή Ψυχή και ο Ήλιος - Neale Donald Walsch

Μια φορά και σε κανένα καιρό, ήταν μια Μικρή Ψυχή, που είπε στον Θεό: "Ξέρω Τι Είμαι!"
και ο Θεός είπε: "Αυτό είναι υπέροχο! Τι Είσαι;"
και η Μικρή Ψυχή φώναξε: "Είμαι το Φως!"
O Θεός χαμογέλασε πλατιά, "Πολύ σωστά!" αναφώνησε, "Είσαι το Φως."
Η Μικρή Ψυχή ήταν τόσο χαρούμενη που κατάλαβε, αυτό που όλες οι ψυχές που βρίσκονταν στο Βασίλειο, ήταν εκεί για να το καταλάβουν.
"Ουάου! Τέλεια!" Είπε η Μικρή Ψυχή.
Σύντομα όμως, το ότι κατάλαβε Τι Είναι, δεν της ήταν αρκετό.
Η Μικρή Ψυχή ένοιωσε εσωτερική αναταραχή και τώρα ήθελε να γίνει αυτό το οποίο ήταν.
Έτσι, η Μικρή Ψυχή ξαναπήγε στο Θεό (το οποίο δεν είναι κακή ιδέα για όλες τις Ψυχές που θέλουν να γίνουν Αυτό που Πραγματικά Είναι) και είπε: "Γεια σου Θεέ! Τώρα που ξέρω Τι Είμαι, είναι εντάξει για μένα και να Γίνω Αυτό που Είμαι;"
Και ο Θεός είπε: "Εννοείς ότι θέλεις να γίνεις αυτό που είσαι ήδη;"
"Χμ," απάντησε η Μικρή Ψυχή, "είναι άλλο πράγμα να ξέρω Τι Είμαι και τελείως διαφορετικό πράγμα, το να Είμαι Πραγματικά Αυτό. Θέλω να νοιώσω πώς είναι να είσαι το Φως!"
"Μα είσαι ήδη το Φως." Επανέλαβε ο Θεός, χαμογελώντας ξανά.
"Ναι, μα θέλω να μάθω πώς είναι, το να το νοιώθω!" ξεφώνησε παρακλητικά η Μικρή Ψυχή.
"Καλώς," είπε ο Θεός κρυφογελώντας, " Θα 'πρεπε να το ξέρω. Πάντα σου άρεσε η περιπέτεια."
Τότε η έκφραση του Θεού άλλαξε. "Μόνο, που υπάρχει ένα ζήτημα..."

ΜΙΑ ΘΛΙΒΕΡΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ


                                                              ΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΜΑΣ ,
                                                   Ο ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ ΠΕΤΡΟΣ ΖΟΥΝΗΣ  'ΕΦΥΓΕ'.
                                                ΕΙΛΙΚΡΙΝΗ ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΑ  ΣΤΟΥΣ ΟΙΚΕΙΟΥΣ ΤΟΥ

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 15/1/18

                                                 
                                                                       A CASA D' IRENE
                                                                         NICO FIDENCO

ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ


  
ΤΟ ΝΗΣΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ
Ένα παραμύθι του Μάνου Χατζιδάκι

Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα συναισθήματα.
Εκεί, ανάμεσα στα υπόλοιπα, ζούσαν και η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη... Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν. Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή. Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη άρχισε να ζητάει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό. Η Αγάπη τον ρωτάει:
-Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;
-Όχι, δεν μπορώ, απάντησε ο Πλούτος. Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα `.
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
-Σε παρακαλώ, βοήθησέ με, είπε η Αγάπη.
-Δεν μπορώ να σε βοηθήσω, Αγάπη.
-Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου, της απάντησε η Αλαζονεία.
H Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
-Λύπη, άφησέ με να έρθω μαζί σου `.
-Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου’ είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη, αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία. Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή:
-Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δε γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του. Όταν έφτασαν στη στεριά, ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του. Η Αγάπη, γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε τη Γνώση:
-Γνώση, ποιος με βοήθησε;
-Ο Χρόνος, της απάντησε η Γνώση.
-Ο Χρόνος; ρώτησε η Αγάπη. -Γιατί με βοήθησε ο Χρόνος;
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με βαθιά σοφία της είπε:
-Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη.















ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ 8/1/2018

                                                                HAPPY NEW YEAR
                                                                            ABBA

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!


Πρωτοχρονιά

(Κ. Καλλοναίου)
-Αρχιμηνιά! Καλή χρονιά! Καλώς τον άρχοντά μας,
πόχει την τύχην αδερφή και την καρδιά του πλούτος!
-Βάνω το πόδι το δεξί κι όλα δεξά να πάνε!
-Σπάσε το ρόδι τ’ άλικο στη μαλλιαρή την πέτρα,
πιες απ’ τ’ αμίλητο νερό της κρυσταλλένιας βρύσης,
σκόρπα τα φύλλα της ελιάς, πες της καρδιάς τραγούδια!
-Ωσάν την πέτρα με ριζά η αγάπη να ριζώσει,
ξόρκι τ’ αμίλητο νερό ναν’ στο κακό το μάτι,
και σαν το ρόδι μ’ αγαθά το σπίτι να γιομίσει!

ΥΓΕΙΑ ΤΥΧΗ ΑΓΑΠΗ ΧΑΡΕΣ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
για όλες και όλους!